پرده خوانی قهرمان کربلا – مسلم

مسلم پسرعموي امام حسين بود. يه مرد جوون، خيلي قوي، خيلي شجاع، خيلي مومن. امام حسين يه نامه نوشت براي مردم كوفه. توي اون نامه نوشته بود: »من پسرعمو، و مطمئنترين فرد خانوادهام رو ميفرستم به سوي شما. او براي من مينويسه كه نظر شما چيه. اگر ميخواين با من دوستي كنين، با مسلم بيعت كنين.« نامه رو به دست مسلم سپرد و بهش گفت: برو كوفه. سمت خاندان يزيد نريها! خونهي كسي بمونه كه بهش مطمئني. اگر ديدي مردم دلشون با ماست و واقعا ميخوان كه با من بيعت كنن و به حرفهاي پيامبر گوش بدن، به من خبر بده تا بيام.« بعد سه تا چيز رو بهش گفت. سه تا حرف خيلي مهم: اول اين كه با مردم مدارا كن و باهاشون مهربون باش. دوم اين كه هيچ وقت جز كاري كه خدا دوست داره، نكن. سوم هم اين كه به غريبهها نگو ماموريتت چيه.

مسلم و امام حسين همديگرو بغل كردن و خداحافظي كردن و مسلم راه افتاد به سمت كوفه. مسلم از راههاي ميانبر و مخفيانه ميرفت كه يه وقت ماموران يزيد پيداش نكنن و نفهمن ماموريتش چيه. يه بار هم گم شد و نزديك بود از تشنگي بميره، اما دوباره تونست راهشو پيدا كنه و خودشو به آبادي برسونه. خلاصه... چند روز و چند شب مسلم توي راه بود تا رسيد به.... كوفه!